بررسی تغییرات فاصله qtc در بیماران با آسیب مغزی متوسط و شدید

چکیده: زمینه و هدف: از علل مهم مرگ و میر بخصوص در جوامع شهری و صنعتی آسیب های تروماتیک مغزی است. از جمله اختلالات الکتروکاردیوگرافی (ecg) در آسیب های تروماتیک مغز تاکی آریتمی ها، برادی آریتمی ها، افزایش فاصله (interval) qtc و تغییرات قطعه st می باشد. در بیماران با ترومای مغزی از جمله خونریزی ساب ارکنویید (sah) طولانی شدن qtc interval گزارش شده است. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی و شدت افزایش qtc interval در بیماران با آسیب مغزی متوسط و شدید انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی 200 بیمار مبتلا به ترومای متوسط و شدید مغزی بستری شده در بیمارستان های الزهرا(س) و کاشانی اصفهان در سال های 85-1383، به صورت در دسترس انتخاب شدند. فاصله qtc بر اساس فرمول bazett و سطح هوشیاری بیماران بر اساس gcs (glasgow coma scale) از پرونده بیماران استخراج و ثبت گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری t و کای دو تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: شایع ترین آسیب ایجاد شده در دو جنس خونریزی داخل مغزی (ich) بود. بین سن بیماران با فاصله qtc با سطح هوشیاری بر اساس سیستم gcs رابطه ای وجود نداشت. بیشترین موارد مرگ مربوط به خونریزی ساب ارکنویید (sah) بود (33%)، ولی ارتباطی بین نوع ضایعه و مرگ وجود نداشت. فاصله qtc در بیماران فوت شده نسبت به بیماران زنده (01/0p<) و در زنان نسبت به مردان طولانی تر بود (05/0p<). بین شدت کاهش سطح هوشیاری (بر اساس gcs) و افزایش فاصله qtc بیماران رابطه مستقیم وجود داشت (001/0p<). نتیجه گیری: بر اساس نتایج شاخص فاصله qtc می تواند در تعیین پیش آگهی بیماران مفید می باشد و لذا تشخیص زود هنگام اختلالات الکتروکاردیوگرافی و آریتمی های قلبی و درمان این اختلالات در کاهش مرگ و میر بیماران موثر خواهد بود.